Στη διάρκεια του πρώτου εγκλεισμού θέλησα να κάνω κάτι με όλα όσα
αναδύθηκαν απρόσμενα και συχνά βίαια ως προς την πρωτόγνωρη έντασή
τους. Η ανάγκη αντίστασης στον υποχρεωτικό εγκλεισμό, μαζί και η ανάγκη
της επικοινωνίας, μου έδωσαν την ώθηση. Δούλεψα με ό,τι είχα στα χέρια μου.
Με ένα χαρτί, με ένα μολύβι, με ένα κινητό τηλέφωνο για να ηχογραφώ αυτά
που έγραφα. Ζήτησα από τον φίλο και συνθέτη Παναγιώτη Καλαντζόπουλο
να δοκιμάσουμε κάτι. Να του στείλω ένα ηχογραφημένο κείμενό μου και
να το ντύσει εκείνος μουσικά. Όταν άκουσα το αποτέλεσμα, ξαφνιάστηκα.
Ήταν σαν εκείνη την ώρα, μέσα από την απόσταση, δύο κόσμοι διαφορετικοί
να έδωσαν για λίγο τα χέρια. Ήταν σαν μια ζεστή χειραψία την ώρα που η
αφή έλειπε. Στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλα, και κάπως έτσι προέκυψε
ο Πόλεμος Ξαφνικά. Ένα έργο ηχητικό που αποτελείται από 12+1 αυτόνομα
κομμάτια που μπορούν να ακουστούν είτε όλα μαζί είτε, όπως εδώ, στο φετινό
Back to Athens 8, αποσπασματικά.
Είναι ένα έργο που μιλά για μια απρόσμενη συνάντηση, για έναν ξένο, για μια
ισχυρή σύνδεση και έναν πόλεμο ξαφνικά που ανέτρεψε τα πάντα.
Μέσα μας υπάρχουν όλα. Φως και σκοτάδι. Δύναμη και αδυναμία. Θάρρος
και φόβος. Ελπίδα και απελπισία.
Πόσο χρόνο μας κρατούν δικούς τους τα μεν και πόσο τα δε;
Β.Δ.
… με το τέλος της εποχής της χειραψίας, της αφής, επινοούμε τρόπους ίδιας
έντασης και ουσίας για να αισθανθούμε, να καταλάβουμε, να αγγίξουμε ο
ένας τον άλλον. Ένας τρόπος που μου έρχεται φυσικός είναι να δοκιμάσω
με μουσική πρώτη φορά, να συνοδεύσω ποίηση, τον λόγο. Στην ποίηση η
αλληλουχία των λέξεων δημιουργεί μια δόνηση. Όταν προστεθεί η μουσική, η
δόνηση αυτή εντείνεται και πολλαπλασιάζεται.
Μεταβάλλει το ποίημα το γυμνό σε νέο έργο.
Δίνουν τα χέρια.
Π.Κ.
Σήμα κινδύνου
Ο Ξένος
Έξοδος